Ανάσταση Χριστού – Άγιος Φανούριος – Αγία Ειρήνη
ΒΙΟΙ ΑΓΙΩΝ
Ο Άγιος Φανούριος
Ο Άγιος Φανούριος είναι από τους πιο αγαπητούς Αγίους σε όλο τον ελληνικό λαό, που κάθε χρόνο τιμά και πανηγυρίζει την μνήμη του στις 27 Αυγούστου.
Αυτός ο τόσο αγαπητός Άγιος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί χωρίς αμφιβολία ως δώρο Θεού, διότι ήταν και παράμενε άγνωστος για πολλούς αιώνες και μόνο το 1500 μ.Χ.περίπου, βρέθηκε η Ιερή εικόνα του, που μας αποκάλυψε την ύπαρξή του, την παρρησία του ενώπιον του Θεού, ο Οποίος τον έχει χαριτώσει με τόσο μεγάλη θαυματουργική δύναμη. Δεν γνωρίζουμε πολλά πράγματα για τον Άγιο Φανούριο, μόνο το όνομά του που ήταν γραμμένο πάνω στην εικόνα που βρέθηκε και ήταν στρατιωτικός, όπως φανερώνει η στολή που φορά και μάλιστα κατά τους πρώτους αιώνες των μεγάλων διωγμών της Χριστιανοσύνης. Επίσης πάνω στην εικόνα του, εικονίζονται και τα μεγάλα μαρτύρια που υπέστη ο Άγιος. Αυτά βέβαια είναι αρκετά, διότι μία εικόνα μας εξιστορεί όσα πράγματα θα μας εξιστορούσε και ένα βιβλίο.
Πριν από 500 περίπου χρόνια, όταν οι Τούρκοι είχαν κυριεύσει την Βυζαντινή Αυτοκρατορία, από ένα εντελώς τυχαίο γεγονός, βρέθηκε η ιερά και σεβάσμια εικόνα του Αγίου.
Τον καιρό που οι Αγαρηνοί, περίπου δηλαδή το 1500, κατέλαβαν το νησί της Ρόδου, θέλησαν να το οχυρώσουν και να ξαναφτιάξουν τα τείχη της πόλης, που είχαν σε πολλά σημεία καταστραφεί. Πήραν λοιπόν σαν εργάτες πολλούς χριστιανούς, κι εκείνοι, καθώς έσκαβαν στα χαλάσματα κάποιων σπιτιών και παλαιών γκρεμισμένων ναών, βρήκαν μία θαυμάσια εικόνα, ολοκάθαρη και άφθαρτη που φαινόταν σαν να είχε αγιογραφηθεί την ίδια μέρα, πράγμα αξιοπερίεργο και που αποδεικνύει ότι η ανεύρεση της εικόνας δεν είναι τυχαία, αλλά δωρεά του Θεού.
Η εικόνα έδειχνε τον Άγιο Φανούριο νέο στην ηλικία, ντυμένο στρατιωτικά, να κρατάει ένα σταυρό και μαζί μια λαμπάδα αναμμένη. Ολόγυρα από την εικόνα, κατά την συνήθεια των αγιογράφων τότε, υπήρχαν 12 παραστάσεις από τα μαρτύρια του Αγίου. Τα μαρτύρια που απεικονίζονται είναι μεγάλα και σκληρά και αποκαλύπτουν ότι πρόκειται για μεγάλο και γενναίο αθλητή της πίστεως.
Η Αγία Ειρήνη
Η Αγία Ειρήνη η Μεγαλομάρτυς έζησε περί τον 4ο αιώνα. Ήταν από τη Μενεγή, κόρη του Πέρση στο θρήσκευμα τοπικού άρχοντα Λικινίου.
Το αρχικό όνομά της ήταν Πηνελόπη. Όταν όμως ασπάσθηκε τον Χριστιανισμό βαπτίσθηκε Ειρήνη. Η χριστιανική παράδοση αναφέρει πως ήταν εξαιρετικής ομορφιάς και μόρφωσης και με ιδιαίτερη ευφράδεια και έντονο θρησκευτικό ζήλο. Ανέλαβε ιεραποστολικά καθήκοντα στη Περσία επί Σαπώρ Β΄ όπου και υπέστη μεγάλη καταδίωξη.
Τελικά η Ειρήνη κατέφυγε στην Έφεσο συνεχίζοντας να διδάσκει με ακόμη εντονότερο ζήλο και με λαμπρά αποτελέσματα ως το θάνατό της που έλαβε χώρα στην ίδια πόλη, έπειτα από πολλά βασανιστήρια και διωγμούς. Η Ορθόδοξη Εκκλησία ανακήρυξε την Ειρήνη Αγία και μεγαλομάρτυρα και όρισε να τιμάται η μνήμη της στις 5 Μαΐου κατ΄ έτος.
Κατά τη Φραγκοκρατία το λείψανο της φυγαδεύτηκε στην Πάτρα, όπου στη συνοικία Ριγανόκαμπος, υπήρχε ο σταυροπηγιακός ναός της Αγίας Ειρήνης που είχε χτιστεί για να φιλοξενήσει το λείψανο της αγίας. Στις 5 Μαρτίου του 1231 ο Λατίνος Αρχιεπίσκοπος Πάτρας Αντέλμος φυγάδεψε, από την Πάτρα στη Δύση, πολλά ιερά κειμήλια ανάμεσα στα οποία και το Ιερό λείψανο της Αγίας Ειρήνης κάνοντάς το δώρο στο μοναστήρι του Hautecombe στη Σαβοΐα της Ιταλίας. Το λείψανο της Αγίας Ειρήνης επιστράφηκε στις 5 Οκτωβρίου 2002 και φυλάσσεται σήμερα στο ναό της Αγίας Ειρήνης στο Ριγανόκαμπο. Ο ναός αυτός είναι χτισμένος στην τοποθεσία όπου βρισκόταν ο παλιός. Κάθε χρόνο στις 5 Μαρτίου γίνονται λατρευτικές εκδηλώσεις στη μνήμη της Αγίας Ειρήνης.
Ο ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ.
Είναι κτισμένος εισ την θέσιν “Κθάρια”-“Μηλαία” της Κοινότητος Ελληνοκάστρου.
Ανηγέρθη με δαπάνη δωρήτριας κ.Ευσταθίας (Σταθουλας) Γρηγορίου-Κωλεττα, σύζυγος Παναγιώτου, γηγενών την καταγωγήν, το έτος 1990 με ευλογία του σεβασμιωτέτου Μητροπολίτου Θεσσαλιώτιδος & Φαναριοφερσάλων Κλεοπα Θωμόπουλου, με επιβλεψη του μηχανικου κ.Γεωργαντζα Δημητρίου και εργολάβο κατασκευής, κ.Αθανάσιο Δεληγιάννη, από Μουζάκι.ΤΟ ΟΙΚΌΠΕΔΟ ΠΑΡΑΧΏΡΗΣΕ Η Κοινότητα Ελληνοκάστρου. Εφημέριος δε, ο π. Ανδρέας Δ. Γρηγορίου θεολόγος εκπαιδευτικός, γηγενής την καταγωγή. Η πρώτη λειτουργία έγινε το έτος 2015, με εφημέριο, τον π. Ανδρέα Γρηγορίου και συλλειτουργούντα εφημέριο, τον π.Αναστάσιο Λάμπρου, από το χωριό μας. Εχει μερικώς αγιογραφηθεί και συνεχίζεται.