Δημοτικά τραγούδια της τάβλας (τραπεζιού)
ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
Στις γενικές διασκεδάσεις του χωριού (Πάσχα, Πανηγύρια, γάμοι, αρραβώνες, ξεφλουδήματα) τραγουδιούνται τα αθάνατα κλέφτικα και δημοτικά τραγούδια. Αυτά εξυμνούν κατορθώματα αγωνιστών ή ληστών, την αγάπη, τη φύση κλπ. Διακρίνονται κυρίως σε δύο κατηγορίες.
1) Της τάβλας και
2) του χορού (στα τρία, τσάμικα καλαματιανά).
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΤΑΒΛΑΣ (ΤΡΑΠΕΖΙΟΥ)
Η ΕΛΕΝΗ
Έβγα Λένη μ’ στα βουνά στα κρύα τα νερά
Έχω λόγο να σου πω να τα πεις τ’ αφέντη σου.
Ήρθαν κλέφτες στο μαντρί και χαλεύουν πρόβατα
Πρόβατα δεν έχουμε μας χαλεύουν άλογα άλογα δεν έχουμε
σκότωσαν και τα σκυλιά το τσιοπάνο πήρανε
Σας παρακαλώ παιδιά τη τσαμάρα δώστε μου
να λαλήσω μια βολά ν’ αποπάρω απ’ τα βουνά
ν’ αποπάρω απ’ τα βουνά κι’ απ’ τα κρύα τα νερά.
ΔΙΑΜΑΝΤΟΥΛΑ
Κάτω στα δασειά πλατάνια στις κρυόβρυσες
κάθονται δυο παλικάρια και μια όμορφη
κάθονταν τρώγαν και πίναν και τη ξέταζαν
Διαμαντούλα μ’ τ’ είσαι τέτοια χαλκοπράσινη
Μην ο ίσκιος σε απατάει μην αφάντασμα
Ούτ’ ο ίσκιος με απατάει ούτ’ φάντασμα
με πατάει το παλικάρι τα μεσάνυχτα.
ΚΟΡΑΚΑΣ
Τ’ έχεις καϋμένε κόρακα τι σκούζεις τι φωνάζεις.
Μήνα διψάς για αίματα μήνα πεινάς για λέσια
Έβγα ψηλά στο Κόζιακα ψηλά στην άσπρη Πέτρα
κι’ αγνάντεψε τη ποταμιά της Πόρτας το Μπουγάζι
να δεις κορμιά τ’ απίστωμα κορμιά χωρίς κεφάλια
Να δεις και τον Νταφίλμπεη πούνε χωρίς κεφάλι
Τον κλαίν’ τα παλικάρια του…
Η ΑΠΙΣΤΗ
Φεγγάρι μου λαμπρό λαμπρό αυτού ψηλά που πάνεις
αυτού ψηλά που περπατάς και χαμηλά κοιτάζεις
μην είδες μην ελόγιασες την αγαπητικιά μου
σαν τι χεράκια την κρατούν και τα δικά μου τρέμουν
σαν τι ματάκια την κοιτούν και τα δικά μου τρέχουν
Εψές την είδα στο χορό σήμερα στο σεριάνι.
Ο ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗΣ
Τι σούρθε Παπαγιώργη μου το φετεινό χειμώνα
και πούλησες τα πρόβατα και πούλησες τα γίδια
και τώρα στα γεράματα αρματωλός και κλέφτης.
Όλα τα κάστρα πάτησες κι’ όλα τα Μοναστήρια
και του Βαρλάμη το κελί δεν μπόρεσες να το πατήσεις.
Τριγύρω γύρω μάρμαρο μολύβι σκεπασμένο
κι’ ένας παπάς καλόγερος το Γούμενο φωνάζει.
Κατέβα κάτω Γούμενε να μας ξομολογήσεις.
Έχουμε κι’ έναν άρρωστο για να τον μεταλάβεις
κι’ ο Γούμενος γελάστηκε και κάτω κατεβαίνει
σαν τα σκυλιά τον άρπαξαν του κόβουν το κεφάλι.
Η ΝΕΡΑΝΤΖΟΥΛΑ
Νεραντζούλα φουντωμένη και κλωναρωτή
πούναι τ’ άνθη πούχες πρώτα πούνε κι’ ο καρπός
Φύσηξε Βοριάς κι αέρας και τα γκρέμισε
σε παρακαλώ βοριά μου τράβα σιγανά
να περάσουν τα καράβια τα ζαγοριανά
π’ ούχουν μέσα παλικάρια κι’ όμορφα παιδιά.
Ο ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ
Μια Κυριακίτσα ένα πρωί κι’ ένα Σαββάτο βράδυ
με πήρε το παράπονο και το βαρύ κιντέρ
κι’ αρχίνησα να τραγουδώ τα κλέφτικα τραγούδια
και τ’ άκουσε μια λυγερή
ποιος είναι αυτός που τραγουδεί τα κλέφτικα τραγούδια
να του χαρίσω εννιά χωριά και 10 βιλαέτια.
Η ΑΛΑΦΙΝΑ
Κλάψε με μάνα μ’ κλάψε με τη νύχτα με φεγγάρι
και την αυγούλα με δροσιά όσο να δώσ’ ο ήλιος
να βγουν τα ‘λάφια στις βοσκές να βγουν κι’ αλαφίνες
Όλα τα ‘λάφια βγήκανε κι’ όλες οι αλαφίνες
και μια λαφίνα ταπεινή δε βόσκει δε δροσιέται
Όλο τ’ απόσκια περπατεί στα απόζερβα κοιμάται
κι’ όπ’ εύρει γάργαρο νερό θολώνει και το πίνει
κι’ ο ήλιος την ερώτησε κι’ ο ήλιος τη ρωτάει
Τ’ έχεις ‘λαφίνα ταπεινή γιατί δε πάς με τ’ άλλα
Δώδεκα χρόνους έκανα στείρα χωρίς λαφάκι
κι’ από τις δώδεκα και μπρος γέννησα αλαφάκι
κι’ ο κυνηγός από μεριά ρίχνει και το σκοτώνει
Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΦΤΩΧΟΙ
Απόψε στο σπιτάκι μου έχω χαρά μεγάλη
τον Άγγελο φιλεύουμε και το Χριστό κερνάμε
και τη κυρά μας Παναγιά τη διπλοπροσκυνάμε
να μας χαρίσει τα κλειδιά κλειδιά του παραδείσου
ν’ ανοίξω τον παράδεισο να μπω να γκεζερίσω
ανοίγω τη δεξιά μεριά, δεξιά του παραδείσου
βλέπω φτωχοί που στέκονται λαμπάδες αναμμένες
ανοίγω τη ζερβιά μεριά ζερβιά του παραδείσου
Βλέπω πλούσιοι που στέκονται στη πίσσα στο κατράμι
βαστούνε και στα χέρια τους σακούλες βουλουμένες
Φτωχοί δώστε κι’ εμάς κεριά να ιδούμε ένας τον άλλον
Θυμάσται όταν σε χάλευα κι μέλεγες δεν έχω;
Εδώ τα γρόσια δεν παιρνάν κι’ λίρες δεν διαβαίνουν.